Ελευσίνα – Μια βαθιά πληγωμένη πόλη που προσπαθεί να αναπνεύσει …

Βιομηχανία, διυλιστήρια, διόδια, Εθνική Οδός… Λέξεις, που παραπέμπουν περισσότερο σε υποβαθμισμένο τόπο και όχι σε πόλη για να ζεις. Ο περισσότερος κόσμος ακούγοντας το όνομα, Ελευσίνα, τo συνδέει με τις λέξεις αυτές. Το ίδιο και εγώ έκανα πριν από 10 χρόνια, μέχρι να τη γνωρίσω από κοντά…

Δεν είναι εύκολο να ζεις στην Ελευσίνα, πρέπει να μάθεις να ξυπνάς και να κοιμάσαι με τις βιομηχανικές μυρωδιές της πόλης, ειδικά τις πρωινές και τις βραδινές ώρες, ανάλογα με την κατεύθυνση του ανέμου, με τη θέα των καμινάδων στον ορίζοντα …

Όμως η Ελευσίνα δεν είναι μόνο τα διυλιστήρια, η μόλυνση, η Εθνική Οδός. Πίσω απ’ όλα αυτά, κρυμμένη, βρίσκεται μια πόλη ζωντανή, με μεγάλο παρελθόν, με ανθρώπους που μένουν σ’ αυτή, με καταστήματα, με παιδιά που μεγαλώνουν σε γειτονιές και πάνε στο σχολείο, μια πόλη που ζει!

Μια βόλτα στην παραλία ή στον μεγάλης σημασίας αρχαιολογικό της χώρο, σε βάζουν σε σκέψεις για το πόσο όμορφη θα ήταν αυτή η περιοχή, αν δεν είχε υποστεί αυτή την τεράστια περιβαλλοντική και ιστορική καταστροφή από τη αλόγιστη ανάπτυξη της βιομηχανίας και την οικοδομική δραστηριότητα.

Στιγμιότυπa από το ντοκυμαντέρ – ΑΓΕΛΑΣΤΟΣ ΠΕΤΡΑ

Σήμερα η Ελευσίνα είναι μια πόλη που ενώ από τη μία προσπαθεί να γιατρέψει τις πληγές που άφησε στο άλλοτε εύφορο έδαφός της η βαριά βιομηχανία, εφαρμόζοντας προγράμματα ανακύκλωσης απορριμμάτων, δημιουργώντας πεζόδρομους, πνευματικά κέντρα κ χώρους άθλησης. Από την άλλη είναι μια πόλη που θυμάται το παρελθόν της βάζοντας αρχαία ονόματα όπως «μυθωδία», «τελεστήριο» σε κιτς καφέ συνεχίζοντας να υπομένει την οικολογική καταστροφή, με την λειτουργία του λιμανιού, των βιομηχανιών και των αποθηκών (που αναπτύσσονται με πολύ γοργούς ρυθμούς και χωρίς κάποιο συγκεκριμένο σχέδιο, λόγω της διέλευσης της Αττικής Οδού) στην ευρύτερη περιοχή.

Περπατώντας την πόλη πολλές εικόνες είναι αυτές που σου προκαλούν θλίψη και ντροπή:

• Οι μυρωδιές από τις αποχετεύσεις που χύνονται στους δρόμους και καταλήγουν στη θάλασσα, αφού ακόμα δεν έχει δημιουργηθεί αποχετευτικό σύστημα και βιολογικός καθαρισμός στην πόλη παρά την αυστηρή Κοινοτική Νομοθεσία και τις συνεχείς παραπομπές κ καταδίκες της χώρας μας στο Ευρωδικαστήριο. (Ευτυχώς, τα τελευταία νέα λένε ότι η ΕΥΔΑΠ έχει ξεκινήσει τις διαδικασίες για την κατασκευή του έργου αυτού και έχει δοθεί ως ημερομηνία ολοκλήρωσής του, το 2009 – δεν μένει άλλο, από το να περιμένουμε και να συνεχίζουμε να πιέζουμε για την ολοκλήρωσή του.)
• Η περίφραξη του χώρου του πρώην εργοστασίου του Ίρις για τη δημιουργία εργατικών κατοικιών παρά τις συνεχείς εκκλήσεις των κατοίκων της περιοχής για τη δημιουργία ενός χώρου αναψυχής και πρασίνου (ολόκληρη η πόλη δεν έχει ούτε ένα πάρκο!)
• Οι εικόνες εγκατάλειψης, βρωμιάς και παρακμής της παραλίας της Ελευσίνας, τη στιγμή που θα έπρεπε να είναι χώρος αναψυχής και περιπάτου για τους κατοίκους της περιοχής.

Και αυτά είναι μόνο λίγα από τη μεγάλη λίστα των προβλημάτων της περιοχής. Όμως εκτός των παραπάνω, η Ελευσίνα διαθέτει και ένα άλλο πρόσωπο πιο γοητευτικό, που σε έναν διαβάτη μπορεί να το αποκαλύψει, δύσκολα βέβαια, δίνοντας ελπίδες για ένα καλύτερο μέλλον …

Εγώ το είδα και το ονόμασα «Το κρυφό χαμόγελο της Ελευσίνας»…

[splashcast UOWJ8018AD NJYN5500BX]